اول اردیبــــــشت ماه جلالی بلبل گــــــوینده بر منـــــــابر قُضبان بر گل سرخ از نم اُفتاده لالی هم چو عرق بر عذار شاهد غضبان گویی روزگار نیز میداند که در چُنین روزی کودکی پا به عرصه ی وجود می گذارد که از شعف وجودش بر گل برگهای گلستان عرق می نشیند و بلبلان از برای آرامش او در گهواره نغمه سرایی می کنند. کودکی چُنین بزرگ مردی می شود که سخنانش چون شکر شیرینی گفتار می افزاید و چون حکمت روشنی بصر. گرامی باد یادت ای گرامی مرد
|